Vera Guldemeester Persoonlijke verhalen Vandaag, 13:01

Leestijd: 3 minuten

Opgebiecht: ‘Ik doe alsof ik creatief ben, maar ik koop alleen kant-en-klare traktaties’ 

Elke (36) weet dat het eigenlijk totaal overdreven is, maar ze blijft het doen: ze koopt dure kant-en-klare traktaties, maar doet alsof ze die zelf heeft gemaakt. “Iedereen op school lijkt tegenwoordig een soort mini-Martha Stewart”, vertelt ze. 

“Traktaties zijn tegenwoordig geen simpele zakjes chips meer, hoor. Nee, het zijn complete kunstwerken met thema’s, lintjes, gepersonaliseerde stickers en weet ik wat allemaal. Alsof je een verjaardag niet telt als je geen Pinterest-waardig bouwwerk hebt ingeleverd.

Over the top traktaties 

En ik? Ik doe er vrolijk aan mee. Althans, andere moeders denken dat ik het zelf maak. Ik vertel altijd met een gemaakt nonchalant stemmetje dat ik nóg tot ‘s avonds laat bezig was met traktaties. Dan zeg ik zoiets als: ‘Pfoe, wat een werk weer, hoor! Maar goed, alles voor de kinderen.’ En iedereen knikt dan begripvol en zegt dat het er zó leuk uitziet.

Alleen: ik heb nog nooit één schaar, lijmpistool of prikkertje aangeraakt voor een traktatie. Ik bestel ze gewoon online. Er zijn hele webshops die complete traktatiepakketten verkopen, inclusief papiertjes, stickers en verpakkingen. Je hoeft letterlijk alleen het doosje open te maken. Soms moet je één dingetje vouwen, maar dat is dan ook wel de max.

Geen tijd 

Het voelt een beetje alsof ik fraudeer binnen de traktatie-competitie van Nederland. Maar ik heb gewoon geen tijd om ’s avonds nog te knutselen. Als ik mijn kinderen eindelijk in bed heb en het huis weer een soort van bewoonbaar is, dan wil ik op de bank ploffen. Niet discussiëren met een lijmstift die weigert.

Toch geniet ik wel een beetje van alle lof. Dat is denk ik het ergste. Als een moeder dan zegt: ‘Wauw, hoe krijg je het toch voor elkaar met je drukke baan?’ dan voel ik me even de Beyoncé van de traktaties. Terwijl ik gewoon 69,95 euro neerleg voor een doos die alles al voor me doet.

Niet helemaal eerlijk 

Maar ik weet ook dat het niet helemaal eerlijk is. Zeker niet naar de moeders die wél tot middernacht staan te bakken, knippen en plakken. Soms voel ik me bijna verplicht om toe te geven dat ik alles kant-en-klaar koop. Maar dan zie ik weer zo’n moeder met twinkelende ogen vertellen over haar glitter-hamburger-traktaties in het thema van regenbogen en denk ik: nee hoor, dit moment is van haar. Ik doe niet mee aan die wedstrijd.

Mijn grootste nachtmerrie is dat een van mijn kinderen uit enthousiasme roept: ‘Mama heeft helemaal niks gemaakt! Dit zat gewoon in een doos!’ midden op het schoolplein. Maar wat maakt het ook allemaal uit. Als de kinderen blij zijn en het lekker vinden, dan is het toch goed? Zij onthouden heus niet of ik een avond met een lijmpistool in de weer ben geweest. Ze onthouden alleen dat er iets leuks was op hun verjaardag, meer niet.”

* Om privacy-redenen is er een schuilnaam gebruikt. De echte naam is bekend bij de redactie.

Meer Opgebiecht verhalen lezen?

• Opgebiecht… Ik kan niet wachten totdat mijn zoon het huis uitgaat 
• Opgebiecht… De kinderbijslag gebruik ik voor mezelf  
• Opgebiecht… ‘Mijn man denkt dat ik iedere maand 1000 euro spaar, maar ik maak alles op’
• Opgebiecht… ‘Ik maak het huiswerk en de werkstukken van mijn zoon (14)’