Mirthe Diemel Persoonlijke verhalen Vandaag, 13:02

Leestijd: 3 minuten

Opgebiecht: Ik ben een overbezorgde moeder

In de rubriek Opgebiecht… komt er elke week een moeder of vader aan het woord met iets wat zij willen opbiechten. Of dat nou iets is over vroeger, over hun kind of over het ouderschap. Deze week spreken we met Camille (34), die een overbezorgde moeder is.

“Al sinds de babytijd van mijn kinderen ben ik een overbezorgde moeder. Een soort leeuwin, die koste wat kost wil voorkomen dat haar kroost iets overkomt. Dat is nog relatief eenvoudig al je baby klein is – al liggen de gevaren zelfs dan al op de loer, uiteraard. Maar zeker sinds mijn kinderen kunnen lopen, zit ik er bovenop. Vooral in de speeltuin, bij het klimrek. Waar andere ouders rustig toekijken, hang ik zelf half in dat klimrek om te zorgen dat ze niet vallen. Mijn hart slaat telkens weer over als ze hoger klimmen of iets nieuws proberen. Dan ben ik overbezorgd dat ze zich bezeren, een been breken of erger. Maar ik heb het ook bij ‘gewone’ dingen, als oversteken op straat. Wat als ze onder een auto komen?

Overbezorgde moeder

Het voelt kortom alsof ik constant op scherp sta en die angst komt natuurlijk ergens vandaan. Misschien omdat ik zelf als kind best veel heb meegemaakt, of omdat ik me soms zo kwetsbaar voel. Maar het idee dat er iets met mijn kinderen kan gebeuren, maakt me onrustig en angstig, een overbezorgde moeder. En het zit diep, alsof mijn lichaam automatisch in alarmstand gaat zodra ze op avontuur gaan.

Doemscenario’s

Nu ze ouder worden en bijna naar de basisschool gaan, wordt het loslaten alleen maar lastiger. Straks gaan ze zelf lopen of fietsen, en steken ze de straat over zonder mijn hand vast te houden. In mijn hoofd stapelen de doemscenario’s zich al op. Wat als ze vallen? Wat als er iets gebeurt en ik ben er niet? Mijn man zegt vaak dat ze juist moeten vallen, fouten moeten maken – daar leren ze immers van. En natuurlijk is dat ook zo, maar het voelt alsof ik tekort schiet als ze niet continu controleer. Die balans tussen beschermen en vertrouwen hebben, vind ik lastig, ik blijf maar overbezorgd.

Geen leien dakje

Natuurlijk twijfel ik vaak aan mezelf. Waarom ben ik nou zo overbezorgd? En maakt dat me nou een betere moeder? Dan probeer ik weer wat losser te zijn, mijn kinderen meer ruimte te geven. Maar dat gaat niet bepaald van een leien dakje. Want dan zit ik toch weer op dat klimrek, of werp ik me op als een soort beschermingsmuur tijdens het oversteken. En ben ik toch weer die overbezorgde moeder. Misschien dat het loslaten in de toekomst wat beter gaat, maar nu nog even niet.”

* Om privacy-redenen is er een schuilnaam gebruikt. De echte naam is bekend bij de redactie.

Meer Opgebiecht verhalen lezen?

• Opgebiecht… Ik kan niet wachten totdat mijn zoon het huis uitgaat 
• Opgebiecht… De kinderbijslag gebruik ik voor mezelf  
• Opgebiecht… ‘Mijn man denkt dat ik iedere maand 1000 euro spaar, maar ik maak alles op’
• Opgebiecht… ‘Ik maak het huiswerk en de werkstukken van mijn zoon (14)’

Leesvoer over liefdevol ouderschap

Wil je meer lezen over liefdevol en bewust ouderschap? Lees dan de volgende boeken:

• Jagen, verzamelen, opvoeden
• Het boek waarvan je wilde dat je ouders het hadden gelezen
• Kinderen zijn geen puppy’s
• Temperamentvolle kinderen
• How2talk2Kids