Mirthe Diemel Ouderschap Gisteren, 13:01

Leestijd: 3 minuten

Opgebiecht: ‘In twee weken tijd heb ik de kinderbijslag er al bijna doorheen gejaagd’

In de rubriek Opgebiecht… komt er elke week een moeder of vader aan het woord met iets wat zij willen opbiechten. Of ze nou iets is over vroeger, over hun kind of over het ouderschap. Deze ouders hebben allemaal iets met elkaar gemeen en dat is dat ze iets willen opbiechten.

Deze keer spreken we met Emmy (33), die de kinderbijslag er in twee weken tijd bijna doorheen heeft gejaagd.

“Het is echt niet weinig, zo’n 500 euro voor twee kinderen. En het fijne aan die kinderbijslag: het doet geen pijn in je eigen portemonnee als je kleding voor de kinderen koopt. Want daar hebben mijn man en ik dit geld voor bedoeld, als een soort kleedgeld voor de kinderen. En dan kopen we er ook nog luiers van, voor de jongste.

Flinke lading kleding nodig

Maar ja. Het leven is nogal duur met twee kids – helemáál nu ze in een overgangsfase zitten qua maat en alle kleding te klein is geworden. Mijn jongste kan gelukkig wel wat kleding van de oudste aan, maar ik moet echt wel een flinke lading kleding in huis halen om ze de zomer door te krijgen. En dat niet alleen. Zomerjassen. Zomerschoenen – want hun schoenmaat is ook gegroeid. Zwemkleding. Sandalen. En dan nog korte broeken en shirts.

Niet tegenop te boksen

Begrijp me niet verkeerd: ik let echt wel op mijn aankopen. Probeer zoveel mogelijk voor de jongste te hergebruiken en koop ook spullen via Vinted. En als ik iets nieuws koop, dan tijdens kortingsdagen of in de uitverkoop. Maar er is niet tegenop te boksen, joh. Laatst had ik zo’n kortingscode bij een grotere kledingketen. Twintig procent eraf, en ik was heel kritisch geweest. Zes T-shirts voor de oudste, twee shirtjes voor de jongste, drie korte broeken en nog een nieuwe zwembroek voor de oudste. Moest ik gewoon al 140 euro voor betalen.

Nieuwe schoenen en laarzen

Nog zoiets: nieuwe schoenen. Ze hadden echt nieuwe sneakers nodig en vooral bij de jongste vind ik het belangrijk om goede schoenen te kopen, omdat hij nog van die flexibele schoenzolen nodig heeft. Áchterlijk duur: twee paar voor 120 euro. Dat is dus al 260 euro. Maar goed, als het regent, moet de jongste laarzen aan, dus die kon ik ook weer voor 20 euro aanschaffen. En toen waren de luiers op, dus kocht ik voor 30 euro twee pakken, moest ik nog badslippers voor de kids hebben, weer 25 euro en een extra slaapzak voor de jongste van nog eens 25 euro.

Nog maar 70 euro

Dit alles heeft zich in minder dan een week tijd afgespeeld en zo waren er nog een paar van die aankopen. Lang verhaal kort: het is nu half april en er staat nog 70 euro op de kinderbijslag rekening. Nou zitten ze qua kleding denk ik wel redelijk goed, maar sandalen hebben ze nog niet voor als het écht warm wordt, en ik doe ook geen twee maanden met twee pakken luiers. Kortom: ik ga niet uitkomen.

Andere planeet

Dit alles durf ik niet tegen mijn man te zeggen. Ik wéét namelijk dat hij het niet gaat begrijpen. Volgens hem hebben de kids niet zoveel nodig, maar hij snapt het wat mij betreft niet. Want ja, wat als hun kleding vies wordt? Dan redden ze het niet met twee shirtjes. En over dingen als sandalen denkt hij al helemaal niet na. Hij leeft wat dat betreft echt op een andere planeet. Maar probeer het dan maar eens uit te leggen.

Aftellen tot 1 juli

Voor nu hou ik me maar even gedeisd. Ik heb het geluk dat de oudste bijna jarig is; dan kunnen we ook weer schoenen voor zijn verjaardag vragen, en moffel die luiers wel weg onder de aankopen van de gezamenlijke rekening. En intussen tel ik de dagen af tot 1 juli… dan komt er weer een nieuwe lading kinderbijslag. Want het is allemaal al duur genoeg.”

* Om privacy-redenen is er een schuilnaam gebruikt. De echte naam is bekend bij de redactie.

Meer Opgebiecht verhalen lezen?

• Opgebiecht… Ik kan niet wachten totdat mijn zoon het huis uitgaat 
• Opgebiecht… De kinderbijslag gebruik ik voor mezelf  
• Opgebiecht… ‘Mijn man denkt dat ik iedere maand 1000 euro spaar, maar ik maak alles op’
• Opgebiecht… ‘Ik maak het huiswerk en de werkstukken van mijn zoon (14)’

Opgebiecht… Ik kan niet wachten totdat mijn zoon het huis uitgaat