Vera Guldemeester Persoonlijke verhalen Vandaag, 13:02

Leestijd: 3 minuten

Opgebiecht: ‘Sinds de kinderen er zijn, voelt mijn man als een huisgenoot’

Nadine (39) had altijd een fijne relatie met haar man, maar sinds de kinderen er zijn, voelt het anders. De twee groeien steeds verder uit elkaar. “Vroeger hadden we ontzettend veel plezier samen. Nu is dat wel anders”, vertelt ze. 

“Sinds de kinderen er zijn, voelt mijn man steeds meer als een huisgenoot dan als mijn partner. Onze kinderen zijn nu 6 en 4, dus dit gevoel duurt al jaren. Natuurlijk hou ik ontzettend veel van onze kinderen en ik ben blij dat we een warm gezin hebben, maar het punt is: waar blijft de partner die ik ooit kende? Het lijkt alsof alles om de kinderen draait. Als we vrije tijd hebben, gaat het altijd over school, sport, huiswerk, slaapjes of afspraken. Alsof wij er helemaal niet meer toe doen.

Vroeger was het anders

Vroeger hadden we ontzettend veel plezier samen. Nu is dat wel anders… We gingen uit, aten ergens gezellig, spraken uren over van alles en nog wat. Nu lijkt het alsof er een muur staat tussen ons. En eerlijk? Ik mis dat vuurwerk. Dat gevoel van verliefd zijn, samen lachen, samen plannen maken zonder dat er een derde partij, in dit geval de kinderen, bij betrokken is.

En het wordt er niet makkelijker op. Ik kijk om me heen en zie andere stellen. Ze lachen, ze maken plannen en ze hebben plezier samen. Soms voel ik een steek van jaloezie. Hoe kan het dat iedereen om me heen die vonk nog voelt en wij het idee hebben dat het allang gedoofd is? Dat gevoel van samenzijn, van echt partners zijn, is zo ver weg dat ik me soms afvraag of we dat ooit nog terugvinden.

Groeien steeds verder uit elkaar

Het baart me zorgen. Want als dit zo doorgaat, groeien we steeds verder uit elkaar. We leven naast elkaar, in hetzelfde huis, zien dezelfde kinderen, maar hebben nauwelijks nog contact op een manier die niet praktisch is. Ik wil niet dat we langzaam uit elkaar drijven zonder dat we het merken. Ik wil samen lachen, dromen, plannen maken en genieten. Niet alleen als ouders, maar ook als man en vrouw.

Ik probeer nu te beginnen met mini-momenten: een avondje uit zonder kinderen, een wandeling samen, gewoon praten over ons en niet over de was, school of het volgende sportevenement. Het voelt soms alsof ik het alleen doe, maar ik hoop dat mijn man het ook voelt en dat we samen weer echt partners worden. Niet alleen huisgenoten met kinderen, maar mensen die elkaar nog steeds willen zien, vasthouden en samen plezier maken. Het is hard werken, maar ik wil dat onze relatie blijft bestaan naast het ouderschap, want uiteindelijk moeten wij er ook nog zijn voor elkaar, niet alleen voor de kinderen.”

* Om privacy-redenen is er een schuilnaam gebruikt. De echte naam is bekend bij de redactie.

Meer Opgebiecht verhalen lezen?

• Opgebiecht… Ik kan niet wachten totdat mijn zoon het huis uitgaat 
• Opgebiecht… De kinderbijslag gebruik ik voor mezelf  
• Opgebiecht… ‘Mijn man denkt dat ik iedere maand 1000 euro spaar, maar ik maak alles op’
• Opgebiecht… ‘Ik maak het huiswerk en de werkstukken van mijn zoon (14)’