Mirthe Diemel Ouderschap Gisteren, 11:01

Leestijd: 4 minuten

Opgebiecht: “Ik zit te vaak op mijn telefoon als ik met mijn kind ben”

In de rubriek Opgebiecht… komt er elke week een moeder of vader aan het woord met iets wat zij willen opbiechten. Of ze nou iets is over vroeger, over hun kind of over het ouderschap. Deze ouders hebben allemaal iets met elkaar gemeen en dat is dat ze iets willen opbiechten.

Deze week spreken we met Anneke (37), die iets wil opbiechten. Ze zit te vaak op haar telefoon als ze met haar kind is.

“Als ik echt eerlijk ben, en da’s natuurlijk de hele insteek van dit interview, dan moet ik toegeven dat ik véél te vaak op mijn telefoon zit als ik met mijn kind ben. Vooral op die lange dagen waarop we samen thuis zijn. Geen opvang, geen speeldates, maar gewoon, hij en ik samen. Klinkt in eerste instantie als het perfecte recept voor quality time, maar ergens halverwege de ochtend betrap ik mezelf alweer turend naar mijn telefoon. Terwijl hij torens bouwt van Duplo en mij roept: ‘Mama, kijk eens!’ roep ik terug: ‘Ja, goed zo lieverd!’ zonder écht op te kijken.

Scrollen op telefoon

Soms zie ik mezelf van een afstandje. Dan vind ik mezelf zo’n moeder die liever TikTok-filmpjes kijkt van ándere moeders. Terwijl zij koekjes bakken met hun peuters, lig ik op de bank en scroll ik door kattenfilmpjes en lifehacks voor ouders. Op dat moment voel ik me best rot. Wat heet: ik zou keihard oordelen als ík zo’n moeder zou zien. Want nee, op zo’n moment ben ik niet met volle aandacht bij mijn zoon.

Telefoon snel in mijn hand

Soms merk ik het ook aan mijn zoontje. Dan kijkt hij me aan met zo’n blik van: ben je er nog? Op zulke momenten leg ik mijn telefoon snel weg, ga ik op de grond zitten en probeer ik weer mee te doen. Maar eerlijk: na vijf minuten spelen met auto’s en treintjes, heb ik het wel weer gezien. Mijn hemel, en dan is het pas half tien ofzo – dus voor ik het weet heb ik die telefoon alweer in mijn hand.

Ik hou me in het bijzijn van anderen trouwens wel in. Dan geef ik mijn zoontje alle aandacht en lach ik mee om zijn gekke uitspraken, alsof ik altijd zo aanwezig ben. Maar dat ben ik dus eigenlijk helemaal niet.

Angst

Ik lees weleens van die artikelen over wat het met een kind doet als je constant afgeleid bent en weinig oogcontact maakt. Dan voel ik ineens een soort angst. Doe ik het echt zo verkeerd, en maak ik iets stuk wat ik nu nog niet zie? Terwijl ik ook echt wel merk dat hij zich prima redt, want hij speelt, zingt, is altijd vrolijk. Maar ja, ik weet natuurlijk niet wat hij me later gaat verwijten.

Timers op telefoon

Ik probeer het soms wel hoor. Dan leg ik mijn telefoon weg, zet ik het geluid uit en stel ik timers in tot ik ‘m weer mag pakken. Maar het is inmiddels echt een soort reflex geworden: even checken, even scrollen, en voor ik het weet is er weer een kwartier voorbij. Dus ja, ik weet dat het niet goed is. Maar ik weet ook niet zo goed hoe ik het moet laten.”

* Om privacy-redenen is er een schuilnaam gebruikt. De echte naam is bekend bij de redactie.

Meer Opgebiecht verhalen lezen?

• Opgebiecht… Ik kan niet wachten totdat mijn zoon het huis uitgaat 
• Opgebiecht… De kinderbijslag gebruik ik voor mezelf  
• Opgebiecht… ‘Mijn man denkt dat ik iedere maand 1000 euro spaar, maar ik maak alles op’
• Opgebiecht… ‘Ik maak het huiswerk en de werkstukken van mijn zoon (14)’

Opgebiecht: ‘Mijn kind is anders dan ik had verwacht’