Mirthe Diemel Leeftijd 3 jun 2025, 15:02

Leestijd: 3 minuten

Opgebiecht: ‘Soms negeer ik dat mijn kind al wakker is op de babyfoon, gewoon om zelf even bij te tanken’

In de rubriek Opgebiecht… komt er elke week een moeder of vader aan het woord met iets wat zij willen opbiechten. Of ze nou iets is over vroeger, over hun kind of over het ouderschap. Deze ouders hebben allemaal iets met elkaar gemeen en dat is dat ze iets willen opbiechten.

Deze week spreken we met Elles (32). Elles negeert soms dat haar kind al wakker is en zet de babyfoon dan uit, zodat ze nog iets langer kan bijtanken.

“Ouder zijn is prachtig, maar ook ontzettend zwaar. Vooral die eerste jaren, als je kind nog geen vast ritme heeft, slaapjes doet en jij zelf zo moe bent dat je amper kunt functioneren. Ik probeer altijd mijn best te doen, maar soms… negeer ik gewoon dat mijn zoon al wakker is.

Babyfoon expres uit

Ja, hij is dan al uit zijn middagdutje of ligt ’s ochtends al wakker in zijn bedje, maar ik rol me nog even om. Nog een half uurtje extra slapen, terwijl hij misschien zachtjes speelt of wat geluidjes maakt. Soms zet ik de babyfoon expres uit, zodat ik het niet meteen hoor. Gewoon omdat ik dat kleine momentje rust nodig heb.
En tijdens middagdutjes binge ik weleens een extra aflevering van mijn favoriete serie weg terwijl hij al wakker ligt in zijn ledikant – vaak brabbelend, maar soms ook jengelend en huilend. Daar gáán we weer, denk ik dan. Dat moment stel ik dan het liefste even uit. Even helemaal niks hoeven, even alleen zijn met mezelf – het geeft mij de energie om daarna weer volop voor hem te kunnen zijn. Het klinkt misschien egoïstisch, maar ik heb het soms nodig om te overleven in het ouderschap.

Schuldgevoel

Natuurlijk knaagt het schuldgevoel. Alsof ik tekortschiet als moeder omdat ik niet meteen op spring zodra hij wakker is. Maar ik geloof ook dat het heel normaal is om dat toe te geven: je moet weliswaar 24/7 paraat staan, maar kunt dat mentaal gezien niet altijd. We zijn allemaal ook maar mensen en hebben die kleine pauzes ook nodig.

Schaamtecultuur

Al durf ik dat niet op te biechten aan anderen hoor, nee, écht niet. Ouderschap voelt soms als een schaamtecultuur: je moet altijd perfect zijn, altijd beschikbaar, altijd energiek. Ik ben verre van perfect. En ik weet zeker dat heel veel ouders dit herkennen, ook al durven ze het niet openlijk te zeggen.

Betere moeder

Dus ja, ik geef het toe: soms negeer ik dat mijn kind al wakker is, gewoon om zelf even op te laden. En eerlijk? Dat maakt mij geen mindere moeder, maar een betere: omdat ik daarna weer met liefde en energie voor hem kan zorgen.”

* Om privacy-redenen is er een schuilnaam gebruikt. De echte naam is bekend bij de redactie.

Meer Opgebiecht verhalen lezen?

• Opgebiecht… Ik kan niet wachten totdat mijn zoon het huis uitgaat 
• Opgebiecht… De kinderbijslag gebruik ik voor mezelf  
• Opgebiecht… ‘Mijn man denkt dat ik iedere maand 1000 euro spaar, maar ik maak alles op’
• Opgebiecht… ‘Ik maak het huiswerk en de werkstukken van mijn zoon (14)’

Opgebiecht: ‘Ik hoop stiekem dat mijn kind níet op voetbal wil’