Lisette Gerbrands Persoonlijke verhalen Vandaag, 11:02

Leestijd: 3 minuten

Zlata heeft zeven kinderen onder de zeven, drie keer een tweeling: ‘Mijn lichaam wist het al’

Toen Zlata net zwanger was, had ze een droom die zó helder was dat hij nog steeds bij haar is. Twee lichtbruine baby’s met krullend haar, levensecht, alsof ze ze al kende. “Ik wist niet goed wat het betekende, maar toen ik acht weken later bij de eerste echo lag en hoorde dat het een tweeling was, vielen de puzzelstukjes op hun plek.”

“Ik was emotioneel al een beetje voorbereid. Het voelde simpelweg: dit klopt. Natuurlijk kwamen daarna de vragen; over de zwangerschap, de praktische kant, alles wat er bij komt kijken, maar er ging vooral een nieuwe wereld voor me open. En gelukkig ontdekte ik al snel de ‘Tweeling Mama’s Facebookgroep’, wat echt een reddingsboei was.”

Even schakelen

“Na onze eerste tweeling kregen we een eenling, en daarna nóg twee keer een tweeling. Bij elke zwangerschap had ik opnieuw dat innerlijke weten, alsof mijn lichaam me alvast influisterde wat eraan kwam. De echo voelde steeds meer als een bevestiging dan als een verrassing. Natuurlijk bleef het bijzonder, de kans op meerdere tweelingen is klein, en praktisch was het soms even schakelen. Vijf kinderen onder de vier, later zelfs vier onder de twee. Dat betekende: veel dragen, voeden, nabijheid geven. Het was aanpoten, maar het hielp dat we wisten wat een tweelingzwangerschap en babytijd inhielden.”

“Nu zijn onze zeven kinderen allemaal nog onder de zeven. Het is druk, luid en chaotisch, maar ook vrolijk en warm. Ze vervelen zich nooit en groeien op als een hechte clan. Dat vind ik misschien wel het mooiste om te zien. Mijn zwangerschappen en bevallingen verliepen gelukkig goed, waardoor ik fysiek snel herstelde, maar ik zal niet doen alsof het geen topsport is. De dagen beginnen vroeg en eindigen laat. Of ik nu fit ben of ziek: de trein van een groot gezin dendert door.”

Muziek

“Mentaal red ik het door muziek. Ik zing veel met de kinderen en maak muziek met ze. Ik ben geen knutsel- of bakmoeder, maar muziek helpt ons allemaal reguleren. Het ontspant, verbindt en brengt plezier. Vanuit mijn achtergrond als viooldocent ben ik me gaan specialiseren in muziek voor baby’s en jonge kinderen, iets wat ik deel via @muziekmama.”

“Hulp hebben we weinig. Onze ouders zijn overleden of ernstig ziek, en overdag sta ik er meestal alleen voor. Rond de bevalling van onze derde tweeling kregen we gelukkig steun van buren en schoolouders. Dat raakte me diep: hoe mensen, ook als je ze niet goed kent, er voor je kunnen zijn.

Me-time is er nauwelijks. Soms speel ik viool of piano, ’s avonds werk ik aan mijn Instagram of kijk ik iets ontspannends, en dan ga ik op tijd naar bed.”

Rust

“Het moederschap heeft me geleerd sneller te accepteren. Niet elk kind slaapt goed, niet elke fase is maakbaar. Accepteren geeft meer rust dan vechten. Ik ben zachter geworden, ook naar andere moeders. Iedereen draagt haar eigen last, of je nu één kind hebt of zeven. Geef jezelf wat gratie. We doen dit vaak zonder het dorp van vroeger, en dat is zwaar, voor ons allemaal.”