Maaike van de Graaf
Maaike van de Graaf Eten en Voeding 28 jul 2020, 
Leestijd: 4 minuten

Column Maria #9: mijn kleuter is ondervoed en krijgt een Happy Meal

ondervoed
Bron: Unsplash

Maria Lee is de trotse moeder van de vierjarige tweeling Tom en Fien. Het leven met haar twee kinderen gaat niet altijd over rozen, vooral nu niet, want Tom is gestopt met eten en daardoor ondervoed. Haar verhaal kun je de komende weken volgen op J/M Ouders.

Wandelen

‘We wandelen het erf af en lopen zo het natuurgebied in. Wat wonen mijn zus en zwager hier toch mooi, bedenk ik me. Mijn nichtje rent met Tom en Fien vooruit. De kinderen joelen van plezier. ‘Bij McDonalds zal Tom toch zeker wel eten?’ vraagt mijn zwager. ‘Nou daar heb ik een hard hoofd in’, hoor ik mijn man zeggen. ‘Maar proberen kan altijd’, voegt hij eraan toe.

McDonalds

Na het educatiecentrum van het natuurgebied bezocht hebben, rijden we door naar Mc Donalds. Twee van drie Happy Meals worden opengetrokken en al kauwend bekijken de kinderen het speeltje wat erin zit. ‘Ik heb deze’, roept Fien blij. ‘Tom welke heb jij?’, klinkt het. Tom opent zijn Happy Meal en houdt zijn speeltje omhoog. ‘Oh, dezelfde als wij hebben’ zegt Fien met teleurstelling in haar stem. Fien kennende wil ze de collectie meteen compleet hebben. Maar ik ben blij dat ze alle drie dezelfde hebben. Dan kan er geen ruzie over ontstaan.

Mijn zus probeert Tom te stimuleren om te eten. Ze rangschikt zijn eten op de bakjes en trekt de frietsaus open. ‘Zo Tom, ga maar lekker eten jochie’ en terwijl ze het zegt geeft ze hem een aai over z’n hoofd. Tom kijkt naar het eten en gaat met zijn nieuwe speelgoed spelen. Ondertussen bied ik hem een frietje aan.

Mijn zwager is verbaasd dat Tom niet ‘aanvalt’ op het eten zoals zijn dochter en Fien deden. Hun eten is bijna op en Tom moet nog beginnen. Inmiddels heeft iedereen het eten op en wachten we op Tom. ‘Mama, ik hoef niet meer, mijn buikje zit vol’, Tom wrijft of zijn buik. ‘Maar je wilt toch ook groot groeien’, zegt mijn zwager met de beste bedoelingen. Tom knikt: ‘Ik hoef niet meer’.

Koude frietjes en een koude kledderige hamburger, lijken mij ook niet lekker. Het meenemen en thuis pureren vind ik ook geen optie. ‘Geef maar’, zegt mijn man. ‘Ik eet het wel op’. Opgelucht dat we het niet hoeven weg te gooien, reik ik het eten aan.
‘Ik dacht dat hij enthousiast aan z’n eten zou beginnen. Maar ik zie nu dat het inderdaad niet zo makkelijk is’ zegt mijn zwager als we naar de auto toe lopen. ‘Hij heeft gewoon wat tijd nodig’, zegt mijn zus geruststellend.

Bordje pap

Op de terugweg naar huis vallen de kinderen inslaap. Als we thuis zijn stel ik voor om nog een bordje pap te maken voordat de kinderen gaan slapen. Fien dartelt de keuken in en Tom wil graag helpen met de bereiding. Samen helpen ze met het maken van de ‘pappie’. ‘Mama, je moet me voeren’, zegt Tom. ‘Ik wil ook gevoerd worden’, roept Fien met een blij gezicht. Als ik de lepel met pap naar Toms mond breng, draait hij zijn gezicht weg. ‘Nee, mama, ik ben een garage’, moppert hij.

En zo breng ik de graafmachine naar de garage toe, de kiepwagen en de hijskraan. Een heel wagenpark verdwijnt in Toms mond. Mijn man heeft de ‘opdracht’ om verschillende kleuren eenhoorns aan Fien te voeren. Beiden hebben ze hun schaaltje leeg gegeten en hun drinken opgedronken.

Als de kinderen eenmaal slapen ploffen wij moe op de bank. ‘Rust en aandacht’, zegt mijn man. ‘Ja, daar valt of staat het mee’, vul ik aan. ‘Voorlopig eten we maar gewoon thuis en met elkaar, zonder te veel prikkels’. Mijn man knikt instemmend: ‘Dat lijkt me een goed idee’. Morgen weer een nieuwe dag.’

Meer lezen?

Foutje gezien? Mail ons. Wij zijn je dankbaar.

Iedere zondagochtend het beste van J/M Ouders in je mailbox 👪

Start je zondag goed met de mooiste verhalen van J/M Ouders.