Laurien Bleeker Persoonlijke verhalen 8 apr 2022, 11:01

Leestijd: 3 minuten

Nanda’s dochter kreeg een ongeluk: ‘Ik zag hoe ze werd aangereden en de dader reed door’

De angsten die je bij het moederschap krijgt zijn vaak niet te beschrijven. Een van die angsten overkwam Nanda, toen haar dochter een ongeluk kreeg waar zij bij was. “Nog steeds hoor ik af en toe het gegil van omstanders…”

Nanda (46): “Het was al een paar dagen mooi weer en deze ochtend scheen de zon ook weer zo fijn door de ramen naar binnen. Ik was al even wakker en smeerde brood terwijl mijn dochter aangekleed beneden kwam. Vijftien jaar ben je alweer, wat gaat de tijd enorm snel, dacht ik nog en wat zie je er toch volwassen uit. We ontbeten samen en kletsten wat, tot we ieder onze spullen gingen pakken.

Ik zag mijn dochter door de lucht vliegen

Haar eerste uur was uitgevallen en ik was die dag vrij, dus we konden lekker rustig aan doen. Ik zou een stukje met haar mee naar school fietsen en daarna zouden onze wegen elkaar scheiden. Zij ging naar school, ik had een afspraak bij de kapper in de stad en wilde daarna nog even wat winkels bezoeken. Dat de ochtend heel anders zou gaan lopen, hadden we niet kunnen voorspellen.

We stapten op de fiets en mijn dochter zei nog dat ze zo’n zin had in vanmiddag, want dan zouden we samen vrij zijn en ergens even wat gaan drinken en ze mocht nieuwe schoenen uitzoeken. Terwijl we aan het kletsen waren, reden we over het fietspad naar de stoplichten om de grote drukke autoweg vlakbij haar school over te steken.

Doorgereden

Het was rood, we waren de eersten die aan kwamen fietsen en stonden vooraan bij het stoplicht. Achter ons verzamelde zich nog een groep fietsers, wachtend tot het licht op groen zou springen. Het werd groen en mijn dochter die nog half op haar fiets zat, reed als eerste weg. Ik ben niet meer zo snel haha, dus volgde net na haar. Op dat moment flitste er iets voorbij en zag ik mijn dochter door de lucht vliegen. Het ongeluk ging zo snel. Ik hoorde gegil achter me en mensen kwamen om mijn dochter heen staan. Ik stond nog steeds naast mijn fiets, tot een lieve mevrouw me vroeg of ik bij haar hoorde. Ik ben haar moeder zei ik en rende naar haar toe. Ze lag op de grond met haar fiets bovenop zich.

De auto die haar aangereden had, was weg. Doorgereden. Achteraf scheen er iemand te zijn geweest die nog seinde naar de automobilist dat diegene terug moest komen, maar dat heeft hij of zij niet gedaan. Kennelijk is die auto door rood gereden en heeft daarbij net het voorwiel van mijn dochters fiets geraakt, toen zij wilde gaan fietsen. Ze vloog door de lucht en door de klap van het ongeluk kwam haar fiets bovenop haar terecht. Wonder boven wonder was ze, op wat blauwe plekken en schaafplekken na, niet gewond. Wel is ze enorm geschrokken en ik natuurlijk ook.

Ik zie het ongeluk nog regelmatig voor me

De ambulance en politie werd door omstanders meteen gebeld. Door de snelheid waarmee het ongeluk gebeurde en de schrik die er bij iedereen goed in zat, heeft niemand het nummerbord van de automobilist die door reed genoteerd. Wie het gedaan heeft en waarom diegene door rood reed, zullen we dus nooit weten. Ik kan het de omstanders niet kwalijk nemen natuurlijk, iedereen was zo lief voor ons. Er was zelfs een andere automobilist die voorstelde om ons thuis te brengen. Hij reed in een autobusje en kon gemakkelijk de fiets van mijn dochter meenemen.

Ondanks dat mijn dochter niet gewond was, heb ik een flinke deuk van het ongeluk opgelopen. Je kind aangereden te zien worden door een auto… het was echt verschrikkelijk. Ik hoor nog steeds dat gegil van de omstanders en zie mijn lieve dochter nog steeds daar op die ijskoude harde weg liggen. En hoe cliché ook, het doet je toch weer even beseffen hoe kwetsbaar een leven is. Hoe kwetsbaar een kind is.

Hoe help je je kind na een heftige gebeurtenis zoals een scheiding, inbraak of ongeluk?