Lise Steegmans
Lise Steegmans Persoonlijke verhalen 6 mei 2022, 
Leestijd: 4 minuten

Farrah (26) uit ‘Jojanneke en de jeugdzorgtapes’ moest ‘s nachts op straat slapen: ‘Ik heb zo veel gehuild’

jeugdzorgtapes isoleercel
NPO

In Jojanneke en de jeugdzorgtapes is het de afgelopen vijf afleveringen gegaan over het leven van kinderen in instellingen. Maar hoe vergaat het de kinderen na hun achttiende verjaardag, wanneer ze niet meer onder jeugdhulp vallen? We spoilen alvast: niet heel goed.

Na haar achttiende verjaardag wordt Farrah op straat gezet en slaapt ze acht jaar lang op de bank bij kennissen, vreemden, bij de crisisopvang en op straat.

Jojanneke en de jeugdzorgtapes

In deze aangrijpende documentaire laten jongeren als Farrah zien wat een uithuisplaatsing met je leven doet. Driekwart van de huisgeplaatste kinderen krijgt te maken met psychisch of lichamelijk geweld. Bijna tachtig procent van de kinderen die in een gesloten inrichting hebben gezeten, zegt daar slechter uit te komen dan dat ze erin gingen. De jongeren die hun aangrijpende verhaal delen hopen dat het huidige jeugdzorgsysteem radicaal op de schop gaat.

Farrah

Zo is er Farrah, die door vader is mishandeld. Als ze net vijftien jaar oud is, wordt Farrah uit huis geplaatst. Ze brengt een jaar door in gesloten jeugdzorg, waarna ze in Scheveningen terechtkomt in een instelling waar ze een kamertraining krijgt. Deze training moet haar voorbereiden op een zelfstandig leven in de maatschappij. Alleen: de training stelt niet zo veel voor. Financiële zaken als een zorgverzekering zijn voor Farrah onbekend.

Uit huis geplaatst en op straat gezet

Samen met Jojanneke zoekt Farrah de instelling in Scheveningen op, de laatste plek waar ze een dak boven haar hoofd heeft gehad. Want wanneer Farrah achttien wordt, laat jeugdzorg haar los en moet ze het zelf zien te rooien. Zonder middelbare school diploma, zonder netwerk, zonder huis, zonder iets te weten over verzekeringen of financiën. En met een rugzak vol onverwerkte psychische bagage.

Een gestolen winterjas als deken

Wanneer Farrah voor de voordeur van de instelling in Scheveningen staat, probeert ze de woorden te vinden om te beschrijven wat die deur voor haar betekent. “Je wereld was al ingestort, en dat kleine beetje is hier van me afgenomen (…) Ik voelde me uitgekotst, minderwaardig, onzeker.” Na haar achttiende verjaardag slaapt Farre overal en nergens. “Ik gebruikte een vuilniszak met kleren als kussen en een gestolen jas – omdat ik echt een winterjas nodig had – als deken.

Reddende engel

Op haar 26ste treft Farrah in de crisisopvang een hulpverlener die haar wilt helpen en met urgentie een woningaanvraag doet. Na al die jaren krijgt Farrah eindelijk een thuis. “De dag dat ik mijn huissleutel kreeg, is de dag dat mijn leven is begonnen. De rest bestaat voor mij niet meer. Voor mijn gevoel ben ik pas twee jaar.” Hoewel het leven voor haar nu is begonnen, draagt ze iedere dag een gevoel van inhalen met zich mee. “Voor mijn gevoel loop ik constant een stapje achter, moet ik me extra bewijzen en moet ik continu inhalen. Dat maakt je zo moe.”

Geen onderwijs

Wat had jeugdzorg beter kunnen doen? Het bieden van onderwijs – voor veel kinderen in instellingen wordt vaak geen onderwijs geregeld, waardoor ze geen diploma hebben. Volgens Farrah gaat het beleid van bovenaf mis. “Je voelt je een lopende subsidie die wat waard is totdat je achttien bent. Ze hebben mijn toekomst bepaald en daarmee hebben ze me onrecht aan gedaan.”

Diepe indruk

De schrijnende verhalen van de jongeren die hun verhaal delen in Jojanneke en de jeugdzorgtapes maken iedere week een diepe indruk. Kijkers reageren vol afschuw en verbazing op de dieptrieste situaties.

Foutje gezien? Mail ons. Wij zijn je dankbaar.

Iedere zondagochtend het beste van J/M Ouders in je mailbox 👪

Start je zondag goed met de mooiste verhalen van J/M Ouders.