Mirthe Diemel
Mirthe Diemel Persoonlijke verhalen Gisteren, 
Leestijd: 3 minuten

Opgebiecht: ‘Ik zeg nog steeds dat mijn kind (4) drie is voor gratis toegang’

In de rubriek Opgebiecht… komt er elke week een moeder of vader aan het woord met iets wat zij willen opbiechten. Of ze nou iets is over vroeger, over hun kind of over het ouderschap. Deze ouders hebben allemaal iets met elkaar gemeen en dat is dat ze iets willen opbiechten. Deze week spreken we met Leila (44). Zij zegt nog steeds dat haar kind drie is voor gratis toegang.

Ik weet het, het is niet netjes. Maar ik doe het toch: al een half jaar zeg ik bij musea, speeltuinen en pretparken dat mijn zoon nog drie is. Terwijl hij inmiddels gewoon vier is. Vier-en-een-half zelfs.

Leugentje voor gratis toegang

Het begon heel onschuldig, een paar dagen na z’n verjaardag, toen we in de rij stonden bij een binnenspeeltuin en ik toevallig op het bord zag staan dat kinderen tot en met drie jaar gratis zijn. Daarna ineens twintig euro. Twíntig euro. En dan heb je nog niet eens een ijsje of parkeerplek afgerekend. Dus toen de vrouw achter het loket vroeg hoe oud hij was, hoorde ik mezelf zeggen: ‘Drie.’ Ze knikte, gaf een sticker, en we liepen zo naar binnen – ik met blosjes op mijn wangen.

Zuinigheid

Sindsdien is het er een beetje ingeslopen. Niet uit opzet, maar meer uit gemak. En ja, ook uit zuinigheid. Want een dagje uit is echt bizar duur geworden. Alleen al met twee volwassen tickets en parkeren ben je makkelijk zestig euro kwijt, en dan heb je letterlijk nog geen stap binnen gezet. Laat staan dat je nog iets eet, of dat je kind iets ziet dat hij écht mee naar huis wil nemen. Dus ja, elke keer dat ik zijn leeftijd ‘verlaag’ en erdoorheen kom, voel ik me een beetje opgelucht. En een beetje schuldig.

Verkeerd voorbeeld

Vooral dat laatste speelt steeds meer op. Want het is niet alleen dat ik het zelf bij de kassa zeg. Ik heb m’n zoon er inmiddels ook bij betrokken. Laatst zaten we in de auto en zei ik: ‘Als iemand het vraagt, ben je drie, oké?’ Keek hij me verbaasd aan en zei-ie: ‘Huh mama, maar ik ben toch vier?’ O, ik vond het meteen zo erg van mezelf. Wat leerde ik hem nou aan?

Eerlijk duurt het langst

Want dat is het ook een beetje. Ik wil hem leren dat eerlijk zijn belangrijk is. Dat je op jezelf kunt vertrouwen, dat je geen dingen hoeft te verdraaien. En wat doe ik? Ik laat zien dat het oké is om iets anders te zeggen als dat beter uitkomt. Dat je soms beter iets kunt verzwijgen als het geld scheelt. En dat was nou precies wat ik hem níét wilde meegeven.

Gedaan met gratis toegang

Ik weet ook dat ik er binnenkort niet meer mee wegkom. Hij wordt groter, zijn gezicht wordt ouder, zijn stem klinkt anders. Dus ja, ik weet dat ik ook voor hem toegangskaartjes moet gaan kopen. Wanneer ik dat ga doen, geen idee. Misschien deze week, misschien na de herfstvakantie, maar binnenkort is het gedaan met die gratis toegang.”

* Om privacy-redenen is er een schuilnaam gebruikt. De echte naam is bekend bij de redactie.

Meer Opgebiecht verhalen lezen?

Leesvoer over liefdevol ouderschap

Wil je meer lezen over liefdevol en bewust ouderschap? Lees dan de volgende boeken:

Foutje gezien? Mail ons. Wij zijn je dankbaar.

Ieder weekend het beste van J/M Ouders in je mailbox 👪

Start je weekend goed met onze mooiste verhalen.