Vera Guldemeester Persoonlijke verhalen 17 mrt 2024, 09:04

Leestijd: 3 minuten

Had ik maar nooit… ‘Mijn zoon op school zo op zijn tenen laten lopen’

In de rubriek Had ik maar nooit… komt elke week een moeder aan het woord met spijt. Of ze nou spijt heeft van flesvoeding, een abortus of het moederschap. Deze moeders hebben allemaal iets met elkaar gemeen en dat is spijt van hun aanpak als moeder.

Deze week spreken we met Madelief (43). Madelief heeft spijt dat ze haar school op school zo op zijn tenen heeft laten lopen. 

Havo 

Mijn zoon Thijs (15) is een goede en lieve jongen. Op de basisschool kon hij altijd goed meekomen, op zijn eigen manier. Mijn man en ik hadden al snel door dat hij minder snel was met leren dan zijn oudere zus, maar dat was geen probleem. Op zijn eigen manier zou hij het ook wel redden. Dat hij gelukkig was, dat stond voor ons bovenaan. 

In groep acht kreeg hij uiteindelijk toch een havo-niveau. Iets wat mijn man en ik eigenlijk niet hadden verwacht, maar als de docenten het zeiden, dan kon hij het vast. We lieten het hem dan ook gewoon proberen. 

Middelbare school 

In de eerste klas van de middelbare school zagen we dat Thijs echt moest opstarten. De eerste maanden vond hij de overgang van de basisschool naar de middelbare school maar moeilijk. Met wat bijlessen ging het opeens een stuk beter. Gelukkig maar, want Thijs was vastbesloten om het jaar te halen. En dat deed hij!

In de tweede klas zagen we direct dat hij het moeilijk had. De stof was moeilijker en vooral met vakken zoals wiskunde en natuur- en scheikunde had hij het moeilijk. Op dat moment zagen we dat hij steeds meer druk op zichzelf legde. Mijn man en ik hadden steeds vaker door dat het te moeilijk voor hem was, maar Thijs wilde er niet over praten. Voor hem was het geen optie om te stoppen. Door wat goede cijfers in de laatste maanden van het schooljaar, werd hij een ‘bespreekgeval’ tijdens de vergadering. Dankzij zijn doorzettingsvermogen mocht hij over naar de derde klas. 

Te hoog gegrepen 

Vol goede moed begon Thijs aan 3 havo, maar nadat hij het ene na andere slechte cijfer haalde, kreeg hij ook steeds meer door dat het eigenlijk te hoog gegrepen voor hem was. Toch wilde hij er niets over horen. Hij bleef hard leren, ook al leverde dat geen voldoende op. Mijn man en ik vonden zijn doorzettingsvermogen had geweldig, maar we zagen ook dat hij steeds ongelukkiger werd. 

Op zijn tenen laten lopen 

Het was zelfs zo erg dat hij op een gegeven moment niet meer kon. Hij was gebroken, dat zag ik aan alles. Toen schoot mij als eerste te binnen: waarom heb ik mijn zoon zo lang op zijn tenen laten lopen? Wij zagen allang dat het eigenlijk niet ging. Dit was het moment om op de rem te trappen. Omdat Thijs ook echt niet meer kon, hebben we hem ruim een maand thuis moeten houden. Veel gesprekken met school volgden. Gelukkig zagen zij ook in dat het zo niet langer ging. 

Naar lager niveau

Na de kerstvakantie is Thijs gestart in 3 vmbo-tl, op dezelfde school als waar hij zat. Ik merk dat hij nu veel blijer is en hij haalt weer voldoendes. Ik zie aan hem dat het hem goed doet. Toch is hij ook anders geworden. Door het falen, zoals hij het ziet, heeft hij faalangst ontwikkelt en dat doet mij veel verdriet. Hopelijk komt hij daar overheen. 

Ik heb spijt dat ik mijn zoon zo op zijn tenen heb laten lopen. Als ouders hadden we eigenlijk veel eerder moeten ingrijpen. Dan had hij niet tijdelijk gestopt met school en had hij niet van klas hoeven wisselen, want ook dat is niet makkelijk geweest. Ik ben erg trots op hem, hoe hij het nu doet. Hopelijk zet hij dat door.”

Had ik maar nooit… ‘De beslissing genomen om met mijn puber naar het buitenland te vertrekken’